NIVEA CONNECT

Złość - dlaczego to taka ważna emocja?

Dzieci doskonale wiedzą, czego nie mogą robić, gdy czują złość. Lista jest bardzo długa. Po słowach “Uspokój się!” wiedzą, że nie wolno im:

  • Krzyczeć
  • Piszczeć
  • Bić
  • Pluć
  • Kopać
  • Przeklinać
  • Wyzywać
  • Niszczyć rzeczy

My, dorośli - rodzice i nauczyciele - często przypominamy dzieciom, czego nie wolno robić w złości. Ale czy mówimy im, co mogą robić, gdy ta emocja się pojawia?
Wszyscy mamo prawo do odczuwania złości. Informuje nas ona o niezaspokojonych potrzebach, przekraczaniu granic, bólu i dyskomforcie. Nie mamy jednak prawa do ranienia innych - słowem ani czynem.



Co możemy zrobić, gdy czujemy złość?

Jakie są Twoje sposoby radzenia sobie ze złością?
Dzieci uczą się przede wszystkim przez obserwację, a nie przez pouczenia. Jeśli chcemy, by potrafiły radzić sobie z emocjami, powinniśmy pokazywać im to własnym przykładem.

Dlaczego nam, dorosłym, trudno jest radzić sobie ze złością dzieci?

  • Czasem czujemy bezsilność wobec dziecięcej złości i nie wiemy, jak na nią reagować. Dlaczego tak się dzieje?
  • Błędnie ją interpretujemy – widzimy w niej manipulację, próbę rządzenia nami lub wymuszania czegoś, a nie komunikat
  • Zapominamy, że dzieci dopiero uczą się regulować emocje – ich mózg jest jeszcze niedojrzały do kontrolowania siły złości
  • Być może sami nie mieliśmy prawa do wyrażania złości - jeśli w dzieciństwie słyszeliśmy “Nie złość się!”, teraz trudno nam pozwolić na to własnym dzieciom
  • Złość kojarzy się z czymś złym - boimy się jej i nie chcemy, aby przybrała na sile

W rzeczywistości najlepsze, co możemy zrobić, to dać dziecku przestrzeń do przeżywania emocji, nazywać je i zapewniać o swojej akceptacji oraz wsparciu.


Stereotypy, które utrudniają akceptację złości!

Wielu z nas słyszało kiedyś zdania:

  • Dziewczynki się nie złoszczą!
  • Złość piękności szkodzi!
  • Po co się tak złościsz?

Takie przekazy sprawiają, że trudno zaakceptować tę emocję - zarówno u siebie, jak i u dziecka. Młodzi ludzie często wyrażają złość w sposób, który wydaje się wymierzony w nas. Mogą krzyczeć:

  • Jesteś głupia!
  • Nic nie rozumiesz!

W rzeczywistości za tymi słowami kryje się frustracja, rozczarowanie i poczucie braku wpływu. To wołanie o pomoc i zrozumienie. Naszym zadaniem nie jest tłumienie tej złości, ale pomoc dziecku w znalezieniu informacji, którą ta emocja chce przekazać.